2018 is net een paar dagen bezig en we mogen elkaar nog gelukkig nieuwjaar wensen, dus ik kan nog even terugblikken op 2017, dacht ik zo 🙂

Voor mij is 2017 een goed jaar geweest op meerdere gebieden. Mijn reuma heeft zich rustig gehouden; ik heb geen nieuwe ontstekingen gekregen afgelopen jaar. Wel heb ik nog regelmatig last gehad van vermoeidheid en heb ik me helaas daardoor af en toe moeten ziek melden van mijn werk. Hoewel men er op mijn werk goed en empathisch mee om is gegaan, blijft dit voor mij een lastig punt en een valkuil.
In 2018 zal ik hier goed op moeten letten. Ik heb namelijk een andere baan die, naar ik verwacht, veeleisender zal zijn en waarvoor de reisduur langer is. Dat betekent dat ik goed op mezelf moet blijven letten en mezelf in acht zal moeten nemen, hoe moeilijk ik dat soms ook vind. Zeker de eerste periode waarin je jezelf toch wilt laten zien en bewijzen. Gelukkig is het me tijdens het arbeidsvoorwaardengesprek wel gelukt om af te spreken dat ik 1 dag per week thuis kan werken. Dat helpt mij voor de ‘duurzaamheid van mijn inzetbaarheid’ zoals de P&O adviseur zei tijdens het gesprek 🙂

Ook de liefde is mij goed gezind geweest in 2017! Ik heb een geweldige man ontmoet die mij in het halfjaar dat we elkaar nu kennen al meer ondersteund heeft in het omgaan met de reuma dan mijn vorige partner in al die jaren bij elkaar. Wel vond ik het in het begin van onze relatie lastig om een nieuwe modus te vinden. Ik was zo gewend aan mijn leven alleen en had een manier gevonden om dit in te richten waarbij ik zo min mogelijk last had van mijn reuma. En dat ligt in één keer overhoop. Uiteindelijk ben ik gestopt met hier al teveel over na te denken en van te voren bang te zijn of afspraakjes me niet te vermoeid maken. Onzin natuurlijk! Gewoon doen wat je hart je ingeeft en genieten!

Terugkijkend vind ik tot slot dat ik beter aan mijn blog had kunnen werken. Ik heb niet altijd met regelmaat nieuwe blogposts gepubliceerd. Achteraf zijn hier altijd redenen voor, maar mijn streven is om dit wel te doen. Mijn doel met mijn blog is ook om de zichtbaarheid van een leven met reuma te vergroten. Dit lukt me tot nu toe nog niet goed. Ik merk dat mijn lezers vooral andere reumapatiënten zijn. En begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel fijn dat jullie mijn blog lezen en helemaal als jullie aangeven je erin te herkennen of er wat aan te hebben. Maar er zijn nog zoveel meer mensen die baat zouden kunnen hebben bij het lezen over een leven met reuma. Bijvoorbeeld partners van reumapatiënten; hoe is het voor hen? Wat ervaren zij wanneer hun geliefde op bed ligt met pijn en/ of vermoeidheid? Wat doen zij dan en wat werkt?

Zou dit een ingang kunnen zijn voor mijn blog om de bereikbaarheid van mijn lezers te vergroten?
Hoor het graag! En andere tips/ ideeën zijn uiteraard ook welkom!
Op naar een jaar waarin we de zichtbaarheid van reuma vergroten!