Als je reuma hebt, kom je jezelf regelmatig tegen, omdat je lijf op dat moment duidelijk ‘ho’ zegt.
In mijn weg naar paardencoach kom ik ook mezelf tegen, door de opleiding (als coach is het van belang dat je jezelf goed kent) en door de oefeningen die ik hiervoor doe met mijn paard.

De spiegel die Pitou mij voorhoudt, heeft mij het zetje gegeven om voor deze opleiding te gaan. Vaak genoeg vertelt ze mij hoe mijn lijf aanvoelt, eigenlijk weet zij dat eerder dan ik. Hierover heb ik eerder al geschreven. Misschien vind je het lastig er een voorstelling bij te maken; hoe doet een paard dat, die spiegel voorhouden? Paarden kunnen niet praten, dus ze kunnen het je niet zeggen. Maar ze vertellen heel veel! In hun eigen taal uiteraard. En de kunst is die goed te lezen. En dat leer ik in mijn opleiding en door zelf te oefenen met Pitou. En het leuke is dat ik je nu daarin kan meenemen door het laten zien! Ik moet de oefeningen namelijk filmen en graag deel ik een mooi fragment uit een filmopname waarin Pitou mijn vermoeidheid spiegelt: https://youtu.be/ix7KBtf4irE

En natuurlijk neem ik je mee in de signalen die Pitou laat zien.
Vanaf ongeveer minuut 1.14 zie je Pitou kauw en lik bewegingen maken, dit is meestal een teken van spanning loslaten. Ik merk op dat mijn lijf en vooral mijn rug strak voelt. Je ziet mij ook even bewegen, dit deed ik om zelf wat spanning in mijn rug los te laten.
Let ook goed op de ogen van Pitou! Gedurende het hele filmpje, maar vooral vanaf minuut 3.20 zie je haar veel knipperen met haar ogen en deze zelfs half dicht knijpen. Op dat moment voelde ik de vermoeidheid door mijn hele lichaam stromen. Het was heel nadrukkelijk aanwezig in mijn hele lijf.
Even later gaat Pitou midden voor staan met haar hoofd richting de uitgang. Kijk hoe haar oren staan. Op enkele momenten na, waarbij ze even kijkt naar iets in de omgeving, blijven haar oren (en vooral haar rechteroor) op mij gericht. Voor mij voelde dit moment alsof ze me wilde beschermen; ze blijft mij in de gaten houden, terwijl ze ook op de omgeving let.
Dat was een heel fijn moment van verbinding en ik bedank Pitou daar op het einde van het filmpje voor.

Dit was een korte uitleg over welke signalen paarden laten zien en wat deze kunnen betekenen. En ik schrijf bewust ‘kunnen’. Paardentaal is namelijk heel verfijnd. Als mens lukt het je niet om alles te zien en te lezen. In paardencoaching gaat het ook voornamelijk wat het met de cliënt doet. De paardencoach benoemt wat ze ziet bij het paard en stelt daar een vraag over, dit biedt vervolgens een opening voor het gesprek en verdere verdieping.
Zo zou je het laatste deel van het filmpje ook anders kunnen lezen. Pitou gaat voor mij staan met haar kont naar mij gericht. In paardentaal kan dit ook een kalmerend signaal voor zichzelf zijn; ze keert mij haar achterhand toe om even weg te zijn van de vermoeidheid en daarmee gepaarde stijfheid in mijn lijf. Maar voor mij voelde het op dat moment als een teken dat Pitou er voor mij wil zijn; door haar positie richting de uitgang en ze meer dan daarvoor alert is op de omgeving en tegelijkertijd op mij let met haar oren.
En dat gevoel is hetgeen wat telt.