Slechts twee woorden. Maar oh zo belangrijk voor me.

De afgelopen periode hebben meerdere mensen tegen me gezegd dat ik er goed uitzie. Ik voelde me ook goed, dus dat kan kloppen. Er was rust en regelmaat in mijn leven. Maar sinds twee weken is dat een beetje weg en ik merk het meteen: ik ben vermoeider en slaap slechter, waardoor ik nog vermoeider word.

Het blijft zo moeilijk om die balans tussen een leuk leven, zoveel mogelijk willen aangrijpen en voldoende rustmomenten, ‘me-time’, te houden. Als ik me goed voel, ben ik toch sneller geneigd mijn grenzen over te gaan. En daar word ik dan dubbel en dwars voor gestraft. Ik weet het en toch doe ik het. Het zit in me. Ik kan nu eenmaal niet stilzitten; ik vind veel dingen leuk om te doen, ik wil me ontwikkelen in mijn werk, met vrienden afspreken, paardrijden, vrijwilligerswerk doen voor het Ronald McDonaldhuis, me inzetten voor het Reumafonds, deze blog schrijven, …’zucht’… En dan is mijn doel voor 2017 ook nog eens om een leuke man tegen te komen die dit rijtje aanvult. Past dat wel?

Over daten en reuma en de energie die dat kost schreef ik eerder al deze blog. Ik heb nu een andere tactiek, maar of die werkt? In elk geval raakt de rust en regelmaat nog steeds verstoord. Ik weet dat het wel weer goed komt, maar soms… word ik gewoon moe van mezelf.

Iemand de gouden tip hoe ik hiermee om moet gaan? 😉