Mijn sabbatical is begonnen. Een half jaar geen werk, of nouja, bijna geen werk. Van mijn ‘hoofdbaan’ waar ik de meeste uren in de week aan kwijt was en die me ook regelmatig uit mijn energiebalans bracht, heb ik nu een half jaar verlof. En in dat half jaar wil ik gaan onderzoeken wat mij werkgeluk geeft met behoud van die energiebalans.

Iedereen met reuma weet dat een goede energiebalans alles is om goed met de reuma om te kunnen gaan. En dat de vermoeidheid als gevolg van de reuma enorm beperkend is (zie ook mijn eerdere blogs over vermoeidheid). Voor mij is (werk)stress een grote trigger voor die vermoeidheid. Minder uren werken bij die hoofdbaan leidde niet tot minder stress.
Maar de opleiding tot paardencoach vorig jaar, mijn verhuizing naar de Betuwe èn mijn tweede baan sinds begin dit jaar bij een zorgmanege in de buurt hebben meerdere zaadjes bij me geplant.
En daarom nu een sabbatical, om even helemaal los van werk te komen en te onderzoeken wat echt bij me past gezien mijn gezondheid en wensen om met werkgeluk te kunnen leven.
En daarvoor volg ik nu zelf een coachingstraject, uiteraard met paarden. En op die eerste coachingsdag werd ik door de paarden meteen met mijn neus op de feiten gedrukt: ik weet (of eigenlijk voel, want mijn hoofd neemt nog weleens een loopje met me) heel goed wat mij werkgeluk geeft, namelijk mensen helpen het liefst met behulp van paarden en daarbij lekker buiten in de natuur zijn.

Hoe dat er precies uit gaat zien, dat ga ik de komende tijd uitzoeken. Ik heb zin in die reis! Volg je me op die reis? Dat zou ik leuk vinden en ik ben ook benieuwd naar jouw verhaal, of je nu wel of niet een dergelijke reis hebt gemaakt, wel of geen reuma hebt. Eén van de tips die ik heb gekregen toen ik in mijn omgeving het doel van mijn sabbatical deelde, was om met zoveel mogelijk mensen te praten.
Deze blog wil ik daarvoor als middel gebruiken, dus deel je tips en eigen ervaringen hieronder!