Wie mijn Facebookpagina volgt, heeft misschien al gezien dat ik ongeveer anderhalve week geleden twee nieuwsberichten over de zorgpremie heb gedeeld. Zie hier de links naar de betreffende nieuwsberichten:

http://radar.avrotros.nl/nieuws/detail/zorgpremie-toch-bijna-tientje-per-maand-omhoog

en

http://m.telegraaf.nl/binnenland/article/26747593/par-geen-compensatie-stijging-premie?utm_source=facebook.com&utm_medium=referral&utm_campaign=facebookpage

Dit zijn geen fraaie berichten voor chronisch zieken. Ik kreeg ook veel verbouwereerde reacties op deze berichten. Zelf bedacht ik me dat ik eerder al een keer een blog heb geschreven over de kosten die voor chronisch zieken steeds hoger worden en vergoedingen die steeds minder worden. Na even zoeken bleek deze blog al van 4 jaar geleden, maar blijkbaar nog steeds actueel. Lees het hier: https://carpediemmetreuma.nl/chronisch-ziek-onbetaalbaar/

Persoonlijk ben ik ook absoluut niet blij met deze berichtgeving. Ik ben de afgelopen periode veel bezig geweest met mijn eigen kostenplaatje goed in beeld brengen. Sinds 4 weken heb ik namelijk een andere baan en ben ik teruggegaan in contracturen. Het idee is dat dit mijn gezondheid ten goede komt, maar het betekent ook dat ik minder salaris ontvang. Dus waar mogelijk heb ik bespaard op kosten; een ander tv/ internet abonnement, met spaargeld een deel van mijn hypotheek afgelost, alles om de vaste lasten te verminderen. Nu vraag ik niet om medelijden en ik vind mezelf ook absoluut niet zielig. Ik kan tenslotte werken, heb een vast contract en kan nog prima rondkomen. Maar als eerst door de politiek gezegd wordt dat iedereen er komend jaar in koopkracht op vooruit gaat en slechts een paar dagen later volgt het bericht dat de zorgpremie met ongeveer 10% stijgt, tja, dan ben ik teleurgesteld, op z’n zachtst gezegd. En dan de quote “soms vallen de zaken positiever uit, soms negatiever”. Tuurlijk, dat is de theoretische werkelijkheid. Maar de realiteit waar ik als chronisch zieke telkens mee te maken heb, is om in negatieve zaken toch nog iets positiefs te kunnen zien. Goed, dit klinkt wellicht wat depressief. Maar het is wel de kern; zijn we als chronische zieken niet iedere dag bezig met onze grenzen bepalen, daarbinnen laveren en het beste eruit te halen? Chronisch ziek zijn is niet leuk, we hebben er niet om gevraagd, maar we moeten er wel iedere dag mee omgaan, we leren iedere dag opnieuw om te genieten van kleine dingen, kleine succesjes die we behalen.

En dan maakt deze berichtgeving het even moeilijk om dit vol te houden. Geld maakt dan niet gelukkig, maar het is wel makkelijk. Het is voor mij een middel om iets leuks te kopen voor mezelf, een avondje uit te gaan of een reis te boeken. Die dingen maken voor mij onderdeel uit van mijn verzameling geluksmomenten. En die heb ik nodig om te kunnen omgaan met mijn chronische ziekte.

In mijn blog van vier jaar geleden schreef ik dat de politiek vooral aan korte termijn denken doet, i.p.v. aan lange termijn denken. En dat gevoel bekruipt me nu weer. Inmiddels heb ik een kleine anderhalf jaar gewerkt op een Ministerie (weliswaar een ander dan Financiën of VWS, maar ik geloof niet dat dit uitmaakt), dus ik weet een beetje hoe het eraan toe gaat. En het klopt, er wordt veel korte termijn gedacht. En dat ligt niet perse aan de ambtenaren. Die willen wel op de lange termijn denken, maar worden veelal tegengehouden door de politici. Zij zijn de publieke personen en moeten denken aan hun populariteit. Het afbreukrisico is tegenwoordig groot voor politici. En ambtenaren zijn loyaal aan hun bestuurders, dus komen zij met beleidsmaatregelen waarvan ze denken dat die het goed doen voor de populariteit van hun bestuurder. Het is een vreemd wereldje waar een heleboel belangen spelen. En in dit specifieke geval doen de zorgverzekeraars ook een duit in het zakje met hun eigen belangen, letterlijk en figuurlijk.

Dit gezegd hebbende, is het Nationaal Zorgfonds van de SP misschien niet eens een slecht idee. Als ik eerlijk ben, heb ik weinig op met de SP, maar de standpunten van Roemer over de zorg sluiten wel aan bij mijn beschouwing. Zo zei hij in een uitzending van WNL in februari dit jaar dat ‘het eigen risico nu veel te hoog is, het is een boete op ziek zijn’ en wil hij af van de macht van de zorgverzekeraars. Bekijk hier de uitzending: http://www.npo.nl/wnl-op-zondag/14-02-2016/POW_03054600

Voor mij rest nu afwachten wat het aanbod van mijn zorgverzekering wordt. En volgend jaar ga ik me maar extra verdiepen in de verkiezingen en standpunten van de politieke partijen. Wie weet wordt het mijn stem een strategische…