Ik ben nu ongeveer anderhalve maand onderweg in mijn sabbatical, een halfjaar dat ik volledig voor mezelf gepland heb. Maar echt tijd nemen voor mezelf had ik nog niet gedaan..

De eerste paar weken gingen op aan allerlei (leuke) afspraken. Ik dacht daarin een ritme te missen, dus ging ik daarna mijn agenda plannen met dingen die ik wil doen om alles uit mijn sabbatical te halen. Maar daarin liep ik mijzelf voorbij, zoals ik zo vaak doe in mijn leven. Wat wil ik echt, voor mijzelf?

Die vraag werd me gesteld tijdens de tweede dag van het coachingstraject dat ik volg bij equicoachpro. Die vraag kwam na een hele heldere boodschap van het paard tijdens de paardencoachingssessie. Ik kan heel goed alle ballen hoog houden in mijn leven en ga daarin dan vaak mijn grenzen over.
Stel je voor; je bent tijdens de sessie in gesprek met je coach, ondertussen kriebel je het paard op zijn favoriete plekje, denk je na over de vragen die je gesteld worden en terwijl het paard zich omdraait en je bijna omver loopt, ga je gewoon door met het gesprek met de coach.
In plaats van je grens aan te geven aan het paard en daarvoor even het gesprek met de coach stop te zetten.
Dat doe ik dus, alle ballen hoog houden en niet even een bal los laten en mijn grens aangeven, zodat ik in balans kan blijven en niet omver gelopen word.

Voor wie vaker mijn blog leest, weet dat grenzen aangeven en mijn energiebalans behouden terugkerende thema’s zijn in mijn leven met reuma. En eigenlijk dus in mijn gehele leven, reuma of niet.
Het zijn oude patronen, die ergens vandaan komen.
Ik merkte dat die coachingssessie veel losmaakte bij mij, niet alleen mentaal, maar ook lichamelijk. Ik kreeg last van pijntjes in mijn lijf, stijfheid in mijn rug en alles voornamelijk aan de rechterkant van mijn lijf, waar de reuma ook zit.

Om die reden ben ik naar een holistische massagetherapeut gegaan om bij haar een aanvulling te zoeken op het coachingstraject en erachter te komen wat mijn lichaam mij wil vertellen. Ze heeft mijn rug gemasseerd en zoals verwacht zat vooral de rechterkant vast. Er zit daar veel spanning dat mijn lichaam vasthoudt. Spanning vanuit die oude patronen waardoor ik denk alle ballen hoog te moeten houden en niet voor mezelf te kunnen kiezen. Dat kwam erg naar voren tijdens de massage en door de vragen die ze mij stelde.
Opvallend was dat de linkerkant geen spanning had. Die voelt ook heel anders; die ‘staat’. Terwijl rechts ‘ineengekrompen’ voelt.
Dat verschil heb ik altijd wel gevoeld en ik zocht de verklaring altijd in de reuma, medisch dus. Maar wat als het dat niet is? Dat het door het vasthouden van oude patronen vanuit mijn kindertijd komt? Wat zegt dat dan over de reuma en dat die zich alleen aan de rechterkant van mijn lichaam uit?

Ik ben letterlijk niet in balans, dus hoe kan ik een balans in mijn energielevel vinden, wat ik zo graag wil, als ik niet eerst die oude patronen leer loslaten? Niet meer alle ballen hoog hoeven te houden en echt voor mezelf kiezen.
De eerste stap had ik al gezet met mijn besluit tot een sabbatical, maar daarna stapte ik direct in een valkuil om weer alles te willen doen wat ik gepland had voor dat halfjaar. Na die laatste coachingsdag volg ik meer mijn gevoel, welke behoefte mijn lijf heeft. En momenteel is dat me-time, ofwel aandacht voor mezelf door zo’n massage, een gezichtsbehandeling, avondje sauna met mijn lief en slapen, veel slapen.
En die planning en het vinden van mijn werkgeluk? Dat komt wel als de tijd er rijp voor is. De ingrediënten heb ik al scherp na deze sessies bij equicoachpro en heelmassage:

Ik heb er vertrouwen in dat ik de balans in mijn lichaam weer ga vinden en daarmee dus ook mijn energiebalans. Op dit moment kies ik vooral voor rust en warmte en beweging. Het loslaten is een proces, dat lukt niet in één keer. Niks doen zonder schuldgevoel vind ik nog lastig. Nee zeggen tegen anderen als dat een ja is voor mijzelf doe ik al wel. Dus ik kom er wel. En dan vind ik ook mijn werkgeluk.

En ik ben ook heel benieuwd welk effect dit op mijn reuma zal hebben…