Afgelopen dinsdag was ik weer bij de reumaconsulente. Wat een lieve vrouw is dat. Ze kan zich goed inleven in de patiënt en heeft allerlei nuttige en praktische tips om het leven voor een reuma-patiënt makkelijker te maken.
Nu ben ik in de gelukkige positie dat ik al langere tijd geen last meer heb van ontstekingen. Maar eenieder die mijn blogs bijhoudt, weet dat ik wel last heb van vermoeidheid. Dat heb ik met haar besproken en wat ik al dacht, werd bevestigd: de vermoeidheid hoort bij de ziekte. Ze wist te vertellen dat veel patiënten die al een tijd geen last meer hebben van ontstekingen, dan juist last krijgen van vermoeidheid. ‘That’s me!’ dacht ik meteen. Voor haar was het ook een teken dat de reuma duidelijk nog actief is mijn lijf. Om die reden is de dosis van de medicijnen ook nog niet omlaag gegaan. Enerzijds is dat wel jammer, want mezelf injecteren blijft toch vervelend (hoe doen die heroïne-verslaafden dat?!). Anderzijds begrijp ik het wel en vind ik het ook nog wel een prettig idee dat de medicijnen sneller in mijn bloedbaan terecht komen op deze manier. Verder gaf ze me nog allerlei tips, waarvan het grootste deel ik zelf ook al bedacht had: afspraken goed plannen (niet teveel op 1 dag/ weekend en rustmomenten inbouwen), gezond eten en sporten, maar ook mijn vakanties spreiden over het jaar. Die laatste had ik zelf nog niet bedacht, maar vind ik wel een goede tip en zal ik ook zeker gaan toepassen. Het eerste vakantiemoment van dit jaar is al snel: half maart een lang weekend naar een kasteel bij Brugge met mijn moeder, dat wordt veel lol en lachen!
Verder noemde ze nog twee andere gevolgen van de reuma: krachtverlies en conditieverlies. Dat vond ik wel verhelderend, want daar had ik nog niet echt bij stilgestaan. Maar het klopt wel: ik kan tegenwoordig nog geen pot jam open maken en tijdens het paardrijden merk ik bij een intensieve les dat mijn conditie inderdaad minder is. Dat laatste kan ik gelukkig trainen, dus ik ga nu vaker de fiets pakken ipv de auto en als het langer licht is, ga ik weer eens naar het zwembad voor Aquarobics. Ik vraag me alleen wel af in hoeverre ik dat ga volhouden in combinatie met de vermoeidheid, want dat is nog een bezette avond in de week. Ach, we zullen het wel zien en ik denk dat ik in het voorjaar en de zomer minder last zal hebben van de vermoeidheid. Die donkere en koude dagen lokken gewoon uit tot slapen.
De reumaconsulente was overigens nog wel verrast dat ik fulltime werk. Het verbaasde me een beetje, omdat ik zelf nog niet heb nagedacht om minder te gaan werken door mijn reuma. Bovendien heb ik het geld ook nodig om mijn grote hobby, mijn paard Jansen, te kunnen betalen en dat zou ik voor geen goud meer willen missen. Ik beleef daar zoveel plezier en ontspanning aan! Wel bevestigde ze nog dat het reizen erg vermoeiend is.
Ook al heb ik tijdens de afspraak weinig nieuwe dingen gehoord, het was wel prettig om dat wat ik zelf al uitgevogeld had, bevestigd te krijgen door een ervaren professional. Dan ben ik in elk geval op de goede weg!