Merk je het ook? De lente die in de lucht hangt? De dagen die langer worden, de regen die niet meer continu aanwezig is en ruimte heeft gemaakt voor de zon, de vogels die ’s ochtends steeds luider beginnen te fluiten en de temperatuur die iets oploopt.
Ik word er blij van. En mijn lijf ook. De vermoeidheid is minder, mijn energielevel groeit. En natuurlijk, iedereen merkt dat als het lente wordt. Maar wanneer je een chronische aandoening hebt, is dat verschil net iets groter en beter merkbaar. En daarbij komen de valkuilen ook meteen weer om de hoek kijken (althans bij mij wel). De valkuil van teveel doen, je grens over gaan en dan toch weer een slechte dag met vermoeidheid hebben.

Afgelopen week had ik zo’n moment en heb ik in de middag toch even een dutje gedaan. Het bracht me het inzicht dat het ook in deze tijd belangrijk is om rustmomenten in mijn agenda in te bouwen. Hoe klein ook, ze zijn belangrijk voor me.
Later in de week pakte ik zo’n moment samen met mijn paard. De zon scheen heerlijk en ondanks de koude oostenwind hebben we buiten een plekje gezocht waar zij lekker kon grazen en ik met mijn rug in de wind even lekker kon genieten van dat moment.
Echt even bewust in het hier en nu zijn. Dat is iets dat we vaak vergeten in de hectiek van alledag, terwijl het zo belangrijk is om ons niet te laten meeslepen. Ik ben ervan overtuigd dat het ook stressverlagend is en dat is weer helpend in het omgaan met je chronische aandoening.

Want netals reuma tegenwoordig, zijn veel chronische aandoeningen onzichtbaar. Anderen zien niet aan je dat je iedere dag te maken hebt met een chronische aandoening die zijn effect heeft op je energielevel, wat je aankan op een dag, hoe je lijf voelt en waar je pijn hebt.
Afgelopen periode heb ik een parallel van mijn reuma die veelal onzichtbaar is voor anderen getrokken naar de (on)zichtbaarheid van mijn paardencoachpraktijk waarmee ik anderen met een chronische aandoening wil helpen. Mijn praktijk is nog niet zichtbaar genoeg, ook al heb ik een website, een Facebookpagina, sta ik vermeld op de gemeentelijke pagina voor laagdrempelige hulp en andere doorverwijspagina’s. En toch mogen er meer klanten komen.
Mijn reuma is onzichtbaar, mensen zien het niet aan me, dat ik ervaringsdeskundige ben, ook al ga ik verder vrolijk door het leven. Als paardencoach ben ik ook onzichtbaar, ik schreeuw het niet van de daken dat ik anderen kan en wil helpen vanuit mijn kennis en ervaring, omdat dat niet bij me past.

Ja, met deze blog probeer ik bij te dragen aan een stukje zichtbaarheid van het omgaan met reuma. Aan hoe het is om tegenwoordig met reuma door het leven te gaan. De uitdagingen waar je voor komt te staan, de vermoeidheid waarmee je dagelijks moet omgaan, het feit dat het een grillige ziekte is, dus dat een goede periode geen garantie voor de toekomst geeft.
Deze blog is logischerwijs een ideaal medium om mijn zichtbaarheid als paardencoach te uiten. En dat ik daarmee jou kan helpen balans te vinden in je leven in het omgaan met je chronische aandoening. Vanuit mijn eigen ervaring, kennis als psycholoog en coach en kennis over en passie voor paarden.

Tijdens een sessie paardencoaching laat ik je ook oefenen in het hier en nu zijn. Het is zo boeiend om te zien dat dit eerst nog lastig is voor veel mensen. Gelukkig zijn paarden hier meesters in en helpen ze je hierbij. En ze helpen je bij zoveel meer! En ik weet dat het werkt, door wat mijn eigen paard mij iedere dag laat ervaren.

Ben je ook op zoek naar meer balans in je leven met een chronische aandoening? Of wil je gewoon een keer een sessie paardencoaching ervaren?
Neem contact met me op door een reactie hieronder achter te laten of mail naar michelle@carpediemmetpk.nl