Afgelopen maandag had ik weer een controle afspraak bij de reumaverpleegkundige. Ieder halfjaar ga ik naar het ziekenhuis voor controle. De ene keer bij de verpleegkundige en de andere keer bij de arts (reumatoloog). Een half jaar geleden was ik dus bij de arts en toen hebben we besloten om de dosering van mijn medicatie (methotrexaat) omlaag te brengen. Ook al was het toen midden winter, meestal niet de beste tijd voor mij, maar gezien mijn sabbatical, leek het juist het beste moment.

Het eerste wat de verpleegkundige vroeg toen ik bij haar in de stoel zat, was “hoe is het met je”. En ik zei “goed”. Gewoon goed, vroeg ze toen? Want blijkbaar zeggen weinig mensen dat in de behandelkamer.
Euh ja, op zich wel. Ik heb wel al een aantal weken last van mijn rechter bovenarm, maar ik denk niet dat het in het gewricht zit. Dus ik maak me er niet zoveel zorgen om en doe gewoon al mijn dingen, zoals sporten, paardrijden, huishouden enz. Na wat doorvragen en voelen op de pijnlijke plekken blijkt mijn slijmbeurs geïrriteerd. Irritant is het zeker en hoe ik hier nu weer aan kom, geen idee. Maar je kunt er weinig aan doen, behalve blijven bewegen en pijnstilling nemen als het te erg wordt. Dus, ja het gaat best goed.

Vervolgens gaat ze verder met de rest van haar vragenlijstje en komen we uit bij huidklachten. Dat gaat ook goed, geen gekke plekjes. Alleen regelmatig last van wat kleine eczeemplekjes op mijn rechtervoet. Maar verder niets aan de hand, goed dus.
En dan de ochtendstijfheid. Tja, dat heb ik iedere ochtend wel. Maar is na het opstaan, douchen en gewoon de dag beginnen wel redelijk weg. En ik heb dit al zo lang, dat ik eigenlijk niet beter weet. Ik word iedere ochtend wakker met een stram lichaam. Opvallend is wel dat ik een merkbaar verschil voel tussen de linker en rechterkant van mijn lijf. Want alle klachten zitten altijd rechts. En de rechterkant voelt strakker, meer ineengekrompen dan links. Als ik het zou moeten tekenen, is links een mooie rechte lijn en rechts een gebogen en kronkelende lijn.

En laat nou net mijn paard rechts ook vaster zitten in haar lijf. Is dat toeval of niet? Paarden kunnen heel goed mensen spiegelen. Dit lijkt mij een heel goed voorbeeld daarvan. En ik weet dat mijn paard mij spiegelt. Alleen vind ik het zo lastig er iets aan te doen, want dat ik het bij mezelf moet zoeken, is voor mij wel duidelijk.
Begin dit jaar ben ik een aantal keer bij een holistisch massagetherapeut geweest om links en rechts meer in balans te krijgen. Dat heeft toen wel geholpen. Ik denk dat ik dit zo nu en dan moet herhalen om te blijven onderhouden. Dus heb ik weer een afspraak ingepland bij haar.

En per toeval (of wellicht niet) kwam ik deze week een artikel tegen over de vrouwelijke gevoelskant en mannelijke ratiokant van het lichaam. De linkerkant van je lichaam is de vrouwelijke kant en rechts is je mannelijke kant. Het artikel stelt dat wanneer je lichamelijke klachten vooral aan de rechterkant van je lichaam zitten, je teveel naar buiten gericht bent en de linkerkant, het naar binnen richten ‘links laat liggen’. Als ik het op mezelf betrek, ben ik teveel vanuit mijn ratio bezig (zo denk ik de laatste tijd veel na over hoe ik mijn coachpraktijk in de markt wil gaan zetten) en te weinig vanuit mijn gevoel, mijn innerlijke zijn.

Tijd om daar eens aandacht aan te besteden. En dus ga ik komende weken maar eens wat tijd doorbrengen op de wei tussen de paarden. Zij zijn eigenlijk altijd aanwezig vanuit hun innerlijke zijn, betere leermeesters kun je niet hebben!

En gaat het dan nu goed of goed genoeg? Ik zou zeggen goed, met ruimte voor beter.