Geen bericht = goed bericht
Zo, dat is lang geleden dat ik mijn vorige blog heb geschreven! 3 maanden maar liefst, gelijk met de tijd die zit tussen mijn controle afspraken in het ziekenhuis.
Geen bericht is goed bericht. Het is de laatste 3 maanden gewoon goed gegaan: ik leef mijn leven en dan heb ik minder snel een reden om te gaan schrijven.
3 maanden geleden ben ik met 10 mg omlaag gegaan met de dosering en hoewel ik dat best spannend vond, gaat dat tot op heden nog steeds goed. Ik heb een heerlijke vakantie gehad zonder ontstekingen en ook van vermoeidheid heb ik minder last.
Vorige week donderdag had ik weer een controle afspraak en eigenlijk waren we snel uitgepraat; er zijn geen nieuwe ontstekingen en mijn bloedwaarden zijn ook goed. Wel heb ik nog gesproken over mijn werk. Een half jaar geleden had de reumaconsulente al aangegeven dat ik wellicht minder moet gaan werken. Aangezien toen al in het vat zat dat ik enkele uren op de locatie in Utrecht aan het werk kon gaan, heb ik dat niet doorgezet met de verwachting dat de dagen in Utrecht de week gemakkelijker zouden maken. Nu werk ik inmiddels 16 uur per week in Utrecht en het is waar: op die dagen heb ik over het algemeen meer energie over dan op de dagen dat ik naar en van Rotterdam moet reizen. Maar ik merkte wel dat ik nog steeds behoefte heb aan een rustdag in de week, een dag waarop je je niet hoeft te concentreren, langer in bed kan liggen en kan doen waar je zelf zin in hebt. Zodoende heb ik toch besloten om 32 uur te gaan werken. Vanaf 15 sept heb ik iedere week op woensdag vrij, lekker een vrije dag midden in de week om weer op te laden.
Verder heb ik met de bedrijfsarts een afspraak gemaakt met de vraag of hij me kan helpen om voor meer uren of voor vast te gaan werken op de locatie in Utrecht. Niet dat hij een vacature kan afdwingen, maar als er een vacature komt, zou het fijn zijn als op papier staat dat het voor mijn gezondheid beter is als ik dichterbij huis werk, zodat ik wellicht geen sollicitatieprocedure hoef te doorlopen. Collega’s in Utrecht hebben me eerder deze tip gegeven, maar ik twijfelde aldoor of ik dit wel wilde doen. Ik word tenslotte liever op mijn capaciteiten aangenomen dan vanwege beperkingen in mijn gezondheid. Na overleg met de reumaconsulente heb ik toch de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt. Het is namelijk voor mijzelf als voor mijn werkgever prettiger wanneer ik beter in mijn vel zit. Als ik iedere dag op de fiets naar mijn werk kan gaan, verbetert mijn conditie, waardoor de vermoeidheidsklachten afnemen, ik me minder vaak hoef ziek te melden, energieker op mijn werk verschijn en me beter kan concentreren. En eigenlijk weet ik wel dat ik goed ben in mijn werk; mijn laatste functioneringsgesprek was heel goed en het is niet alleen lief maar ook vleiend dat de collega’s in Utrecht zo met me meedenken om me daar als directe collega te behouden. Ik ben benieuwd wat de bedrijfsarts voor me kan betekenen.
Geef een reactie