Het gespreksonderwerp vandaag de dag. Je kunt de radio/ tv niet aanzetten of het gaat erover, elke nieuws-app start met corona, zelfs op Facebook buitelen de berichten over corona over elkaar heen en op Twitter is het uiteraard trending-topic. Dus, tja, dan ik met mijn blog ook niet achterblijven…
Afgelopen woensdag ging mijn woensdagwijsheid erover en nu dan deze blog. Wel probeer ik een ander geluid te laten horen, dus geen paniekvoetbal hier. Daar ben ik zelf gewoon te nuchter voor.

En misschien een beetje naïef. Natuurlijk, ik was mijn handen extra vaak, maar tot nu toe ging mijn leven nog redelijk hetzelfde door.
Het verschil is de persconferentie van afgelopen donderdag met de aanvullende maatregelen van de overheid. Daarin wordt ook vaak gesproken over het begrip ‘kwetsbare doelgroep’ of ‘kwetsbare personen’. En hoewel ik met niet zo voel, behoor ik wel tot die doelgroep. De medicatie die ik gebruik om de symptomen van mijn reuma te onderdrukken, remmen mijn afweersysteem. En dat is goed, want daardoor kan ik al enkele jaren ontstekingsvrij leven. Maar in deze rare tijd met een heel besmettelijk virus dat leidt tot heftige griepverschijnselen is het verstandig om extra voorzichtig te zijn.

Hoe doe je dat dan? Als je ook een baan hebt, een paard hebt en een sociaal leven als single lady?
Mijn werkgever heeft naar aanleiding van de aanvullende maatregelen het beleid ingesteld om thuis te werken en zoveel mogelijk overleggen via Skype of telefoon te voeren. Maarja, ik heb best een verantwoordelijke baan als adviseur van de directie en sommige overleggen gaan gewoon door, op kantoor. En ik reis gewoonlijk met de trein naar mijn werk. En maandag is er een overleg waarvoor ik hemel en aarde heb bewogen om een onderwerp in te brengen dat ik moet presenteren. Dus ik wil maandag heel graag naar kantoor. Dat kan wel buiten de spits om.
Als ik niet tot de kwetsbare doelgroep had behoord, had ik het gewoon gedaan. Maar nu denk ik toch extra na.

En verder? Sociale onthouding is het kernwoord. Dus geen dates (best lekker rustig eigenlijk :-)), vrienden en familie spreek ik via telefoon of app.
Naar mijn paard ga ik wel. Daar heb ik tenslotte ook een verantwoordelijkheid voor. Bovendien, volgens mij is buiten bezig zijn en in beweging blijven ook in deze besmettelijke tijd nog steeds heel gezond.
Mijn sociale contacten bestaan nu uit mijn stalgenoten en de caissières in de supermarkten. En ik gebruik hier bewust meervoud. Normaal gesproken ga ik naar 1 supermarkt, maar door dat bizarre hamstergedrag moest ik gisteren naar 3 supermarkten om alles van mijn lijstje te kunnen halen. Excuus, bijna alles. Alleen basmatirijst heb ik niet kunnen krijgen; alle soorten rijst waren overal uitverkocht. Mijn lijstje bestond overigens gewoon uit boodschappen voor dit weekend, want voor dat hamstergedrag ben ik veel te nuchter.
En eigenlijk is het nog best tegenstrijdig; doordat ik nu naar 3 supermarkten moest i.p.v. 1 ben ik langs meerdere mensen gelopen wat een verhoogde kans op besmetting met zich meebrengt. Just saying…
Het enige wat ik belangrijk vind om op voorraad in huis te hebben zijn mijn medicijnen. Maar dat is ook zonder corona belangrijk.

Dus tot en met 31 maart ben ik veel alleen thuis. Stiekem vind ik dat best een fijn idee. Door drukte op mijn werk afgelopen weken merkte ik dat ik weer last van vermoeidheid begon te krijgen. Thuis werken scheelt reistijd en collega’s die je langs bureau lopen met allerhande vragen, waardoor je weer even uit je concentratie raakt.
En even geen afspraakjes buiten de deur scheelt me opmaken, rustmomentjes inplannen vooraf zodat ik fris en met energie verschijn.
Ondanks dat ik tot de kwetsbare doelgroep behoor, heb ik de hoop dat ik me juist beter ga voelen komende tijd, minder vermoeid.
Zo probeer ik er het beste van te maken en de positieve kanten te zien!