Mijn sabbatical is officieel voorbij, van mijn kantoorbaan heb ik afscheid genomen en de balans in mijn leven lijkt terug gekeerd.
Lijkt.
Waar ik in mijn vorige blogbericht schreef dat mijn energiebalans verbeterd is sinds ik weet wat ik wil en daar ook concreet mee bezig ben, merk ik, nu ik weer 2 maanden verder ben, dat je je balans moet onderhouden.

Enkele weken geleden kwam mijn vermoeidheid weer terug, wilde ik niets anders dan slapen en rusten. Mijn lijf voelt soms enorm stijf bij het wakker worden en soms word ik er zelfs ’s nachts wakker van. Inmiddels weet ik dat dit vraagt om weer terug te gaan naar de kern. Voor iedereen betekent balans in je leven iets anders. Voor mij betekent het het finetunen van mijn energie en inchecken in mijn lijf. Natuur en paarden geven mij rust en helpen om die balans terug te vinden. Daaraan heb ik geen gebrek in mijn huidige leven. Wat maakt dan dat ik toch uit balans was door weer die vermoeidheidsklachten?

Stress is een boosdoener. En in die periode van vermoeidheid zat ik in een stressvolle situatie privé. Dat hakt erin.
Toen ik ontdekt had dat dit deze keer de oorzaak was van mijn vermoeidheidsklachten en het gevoel niet meer in balans te zijn, kon ik daar wat mee doen. Die stressvolle situatie was niet meteen weg. Maar de manier waarop ik daarmee omga, kon ik wel veranderen. Dat deed ik door op de plaatsen die mij rust en balans bieden met volle aandacht aanwezig te zijn.
Je kent het vast wel wanneer je hoofd vol met zorgen is, je gedachten vaak afdwalen naar die zorgen, ook als je heel ergens anders (mee bezig) bent. Dat gebeurde mij ook. Bij mijn paard waren mijn gedachten bij de situatie thuis, waardoor ik me gestresst voelde en dit weer afreageerde op mijn paard. En toen ik merkte dat ik dat deed, werd ik boos op mezelf, omdat mijn paard dat nergens aan verdiend heeft. Herken je de negatieve spiraal?
Gelukkig zijn paarden hele vergevingsgezinde dieren en krijg je iedere 30 seconden een nieuwe kans. Dit greep ik met beide handen aan. Ik haalde een paar keer diep adem en ben met mijn paard gaan wandelen door de groene omgeving. Telkens wanneer ze stopte om een hap gras te nemen, nam ik de tijd om goed om mij heen te kijken naar alle voorjaarskleuren om mij heen en tegelijkertijd heel bewust te ademhalen. Zo kon ik met mijn aandacht in het hier en nu zijn en werd de gedachtenstroom in mijn hoofd wat rustiger.
Eenmaal thuis kon ik met een paar keer bewust ademhalen dit gevoel weer terug halen, waardoor ik beter met de situatie om kon gaan. Beter betekent in dit geval in de eerste plaats vriendelijker voor mijzelf en daarmee vriendelijker voor de ander zijn. Dat bracht veel goeds in deze situatie.

De vermoeidheid was hiermee niet meteen weg. Sterker nog, ik voelde me na die tijd eigenlijk vermoeider. Maar wel weer meer in balans. Ik denk dat die vermoeidheid een ontlading was van wat er gebeurd was. En doordat ik weer bewust bezig was met datgene wat mij balans brengt, had ik er minder last van.

Stress hoort bij het leven, helaas. Dat kunnen we niet veranderen. En als je reuma of een andere chronische aandoening hebt, heeft stress vaak een negatief effect op je lijf. Hoe je met stress omgaat kun je wel veranderen. Wat ik in het kort hierboven beschreven heb, zijn vaardigheden uit ACT, Acceptance and Commitment Therapy, een wetenschappelijk bewezen methode waarin ik opgeleid ben en waarmee ik je kan helpen, bij en met de paarden uiteraard. Want als paarden iets kunnen, is het om je te helpen in het hier en nu te zijn, waardoor de gedachtenstroom in je hoofd wat zachter wordt en je ruimte krijgt om te voelen wat er te voelen valt.

Mij helpt het telkens weer om terug te keren naar mijn eigen balans! Wil je dit ook eens ervaren of ben je benieuwd hoe ik je hierbij kan helpen, neem contact met mij op. Dan gaan we allereerst vrijblijvend in gesprek met elkaar over jouw vraag en wat balans voor jou betekent. En vervolgens gaan we aan de slag bij de paarden. Door bij de paarden te oefenen kun je direct ervaren wat voor je werkt. Paarden geven zulke eerlijke feedback. Dat kan confronterend zijn, geloof me, ik ervaar dat nog steeds, maar als je er wat mee doet, kan het je echt verder helpen.

Het lijkt mij zo mooi om vanuit mijn eigen ervaringen en inmiddels opgedane kennis andere mensen met reuma of een andere chronische aandoening te kunnen helpen. Ooit ben ik vanuit die gedachte deze blog begonnen, omdat het delen van mijn ‘struggles’ herkenning op kan roepen wat al helpend kan zijn. En nu ben ik verder gegroeid en kan ik meer bieden.
Mail me of laat hieronder een bericht achter als je interesse hebt!