Afgelopen week las ik een column over hoe de coronacrisis ons brein heeft uitgeput. Het was een leuke column om te lezen en ook met een interessante boodschap. En dat maakte dat die column in mijn hoofd bleef zitten. Toen ik hem nog een keer las, waren er een paar zinnen die bij me bleven hangen.

Zo is de coronacrisis veel ingrijpender dan we tot nu beseffen; we zijn mentaal uitgeput. In het begin ging je nog door op adrenaline, maar als je dat te lang doet, heeft je brein tijd nodig om te herstellen. De verandering van routine door het thuiswerken heeft ook energie gekost. En dan hebben we het nog niet over het videobellen. Je wordt afgeleid door je eigen pratende hoofd onder in beeld, je telefoon die ondertussen gaat, mails die binnenkomen en de buurman die zijn huis aan het schuren is. Dat kan je brein niet aan en almaar doorgaan met een vermoeid brein is risicovol.

Als ik bovenstaande verbind met een onderzoek naar vermoeidheid bij reuma waarin gesproken wordt over een zogenaamd ‘reumabrein’, dan verklaart dit voor mij een heleboel over mijn eigen vermoeidheid de afgelopen periode.
In het kort komt is uit dit onderzoek naar voren gekomen dat de ontstekingsstoffen die vrijkomen bij reuma zorgen voor een verstoorde signaaloverdracht in de hersenen en dat zorgt voor de slopende vermoeidheid waar mensen met reuma last van hebben. Eerder schreef ik ook al een blog over dit onderzoek waarin 3 typen vermoeidheid worden beschreven. Vermoeidheid door reuma is anders dan normale vermoeidheid en gaat niet zomaar over door extra slapen of uitrusten. De verstoorde signaaloverdracht in het reumabrein kan zorgen voor 1) motivatievermoeidheid, waardoor je geen plezier beleeft aan wat je doet en alles moeite kost, 2) fysieke vermoeidheid waardoor je moeilijk opstart en moeite hebt met lichamelijk bezig zijn en tot slot 3) mentale vermoeidheid waardoor je moeite hebt om je te concentreren.

Dus we hebben een coronacrisis met allerlei gevolgen die je brein uitputten en we hebben een reumabrein dat leidt tot 3 typen vermoeidheid. Geen wonder dat ik alleen maar moe ben! En dat twee weken vakantie niet voldoende was voor mij om te herstellen. Want extra slapen en uitrusten helpt niet de vermoeidheid door mijn reuma te laten verdwijnen. Misschien wel voor de extra vermoeidheid die er door de coronacrisis bij is gekomen. Maar dat was van korte duur; na twee dagen werken was ik alweer kapot.
Mijn batterij laadt niet meer goed meer op. Door de reuma zal ik nooit meer op 100% uitkomen, maar tijdens goede dagen red ik 80% misschien nog wel. Nu niet, 70% hooguit na een vrije dag/ weekend. Een dag werken met videovergaderingen kost minimaal 50% van mijn batterij. Waardoor ik weinig energie en motivatie overhoud om ’s avonds nog leuke dingen te doen.

Ik weet dus niet zo goed hoe ik hiermee het beste kan omgaan? Vakantie, waar de columniste op hoopt dat het helpt, heeft mij onvoldoende geholpen.
Een vast ritme, leuke dingen blijven doen en misschien af en toe weer naar kantoor gaan? En alvast een nieuwe vakantie plannen in de nazomer/ najaar in de hoop dat ik dan wèl weg kan van werk en thuis, dat nu met elkaar versmolten is geraakt..?
En het bespreekbaar maken op mijn werk. Komende week heb ik mijn functioneringsgesprek. Maar hoe bespreek je dat je functioneren je eigenlijk uitput?

Bronnen:
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/07/07/de-coronacrisis-heeft-ons-brein-uitgeput-a4005258

https://analysenederland.nl/article/ontstekingsstoffen-zorgen-voor-vermoeidheid-bij-reumatische-auto-immuunziekten.html