Hèhè, het gaat eindelijk de kant op die ik wil. Dit is waar ik de afgelopen maanden elke keer op hoopte en nu is het moment daar!
Ik loop zonder pijn en heb geen dikke voeten meer. Goed, ik moet daarvoor wel eenmaal per week pillen slikken en dat is nog steeds de hoogste dosering. Maar soi, ik kan weer doen wat ik wil, zonder pijn. En het scheelt dat ik helemaal geen last van bijwerkingen heb. Dat is toch wel een geluk, aangezien tweederde van de bijsluiter van het medicijn uit de bijwerkingen bestaat. En het went, hoor, om pillen te moeten slikken om normaal te kunnen leven. Ik heb eerlijk gezegd meer moeite met het feit dat ik niet meer alle schoenen kan dragen die ik wil en dat ik echt moet nadenken daarover. Ik kan weer op hakken lopen, maar ik moet dat niet dagen achterelkaar doen. En voor de zomer kan ik niet zomaar op slippertjes of ballerinaatjes lopen. Dan moeten mijn tenen teveel werk doen om mijn schoenen aan mijn voeten te houden en dat is funest. Maar gelukkig heb ik mijn oude vertrouwde Birkenstocks nog en heb ik verder ook een uitgebreide schoencollectie om uit te kiezen. En als dat alles is, wie zeurt er dan nog?
Ik was ook zo blij dat ik afgelopen vakantie in Spanje lekker wandelingen kon maken. De meeste cultuur daar hadden we al gezien, dus nu was het tijd voor natuur. En dat kun je het beste lopend ervaren (of te paard, maarja ik was met Rogier, dus dat was niet echt een optie). Anyway, het is goed gegaan, ook door bewust een rustdag in te plannen na de wandeldag.
Dus mijn leven is wel veranderd, maar ook in positieve zin: ik ben me bewuster geworden van mijn lichaam en luister er beter naar.