Het is weer hoog tijd voor een verslag van de afgelopen periode!
Na een koud en regenachtig voorjaar, ging ik eind mei zelf maar de warmte en de zon opzoeken in Zuid-Spanje.
Vlak voor het vertrek had ik nog een afspraak bij de reumatoloog. Zij wist al dat ik kort ervoor gebeld had vanwege pijn in mijn heup. Dat bleek gelukkig geen nieuwe gewrichtsontsteking, maar een opnieuw opvlammende slijmbeursontsteking. Met rust en extra ontstekingsremmers is die gelukkig weer weg, alhoewel ik soms nog wel een zeurende pijn voel na veel beweging.
Verder vertelde ik dat ik soms wakker wordt met een stijve rug en dat ik iedere dag wakker wordt met een dikke en stijve wijsvinger. Na het douchen is dit wel weer verdwenen, maar op basis van mijn verhaal wilde ze eigenlijk de dosis medicatie omhoog schroeven. Zelf zag ik dat niet zo zitten, omdat ik me verder wel goed voelde. Bovendien heb ik nog in mijn herinnering dat het voor de winter ook goed ging met 20 mg MTX. Mijn idee was dat het weer moest verbeteren, wilde ik geen last meer hebben van die stijfheid. Hier kon de reumatoloog zich gelukkig in vinden, dus over 3 maanden zullen we het opnieuw bekijken.

En toen kwam de vakantie in Zuid-Spanje!
Warm en zonnig was het zeker!
Geloof het of niet, maar na de eerste nacht slapen daar, werd ik wakker zonder stijfheid in mijn lijf. Wat een mediterraan klimaat toch niet kan doen.
De andere kant van de medaille is dat tijdens zo’n vakantie mijn eetpatroon anders is dan thuis. En ik geloof nog steeds dat ook dat van invloed is op mijn reuma. Al weet ik nog niet precies hoe. Feit is wel dat ik in die week meer alcohol drink. Want zeg nou zelf, een glas cava of rosé of sangria smaakt toch heel goed op een terras in de zon?
Wellicht heeft dat ertoe bijgedragen dat de laatste dagen van de vakantie mijn wijsvinger weer begon te ontsteken.

Eenmaal thuis let ik weer goed op mijn eetpatroon, neem ik extra ontstekingsremmers en probeer ik mijn wijsvinger te ontzien. Maar dat laatste is heel lastig bij een rechterwijsvinger. Op mijn werk achter de computer, of met schrijven gebruik ik die wijsvinger best veel. En ook op de manege is het lastig die vinger te ontzien; je gebruikt je wijsvinger zonder dat je het weet.
Dus, aanstaande maandag is er nog een gaatje in het spreekuur van de reumatoloog en kan ik terecht. Waarschijnlijk zal ze de dosis van de medicatie omhoog willen doen, maar eigenlijk wil ik lokaal een injectie, in de ontsteking. Die vinger is namelijk al heel lang dik, hij is na de laatste ontsteking nooit echt meer normaal geworden. In elk geval heb ik verscheidene redenen waarom ik liever een injectie wil hoe pijnlijk dat ook is.
Een ander nadeel daarvan is dat ik dan echt een week niks mag doen met die vinger en dus erg moet oppassen. Ik moet nog bedenken hoe ik dat ga doen, maar dat zien we dan wel weer. Eerst aanstaande maandag maar eens afwachten.