In harmonie zijn met jezelf. Een mooie vorm van zijn om na te streven. Maar voor velen geen makkelijke weg. En als je te maken hebt met een chronische aandoening is dat een extra uitdaging. Je hebt eerst te accepteren dat je niet 100% gezond bent en dat nooit zult worden. En dat is al een lastige en continue weg die je bewandelt. Met pieken en dalen, moeilijke bochten en rechte stukken. En dan wil je ook nog harmonie vinden in jezelf? Geen gemakkelijke opgave. Maar niet onmogelijk.

Afgelopen jaar heb ik een zoektocht gedaan naar wat mij werkgeluk brengt, zodat ik minder stress heb, iets wat mijn gezondheid ten goede komt. Die zoektocht heeft ertoe geleid dat ik de stressvolle baan heb opgezegd en voor mezelf ben begonnen als paardencoach. Ik heb mijn hart gevolgd. En ik ervaar veel meer harmonie. Of concreter gezegd: ik heb minder stress, waardoor ik minder vaak last van vermoeidheidsklachten heb, ik ben vrolijker en energieker, ik kan mijn dag indelen zoals mij en mijn lijf dat past. En het meest opvallende: ik ervaar minder vaak een verschil tussen de linker- en rechterkant (waar de reuma zit) van mijn lijf.

En toch is de realiteit ook dat het in dienst zijn bij een werkgever een bepaalde mate van zekerheid met zich meebrengt, zoals een vast salaris, pensioenopbouw en bescherming bij ziekte. Om die reden heb ik een contract bij een werkgever voor 16 uur per week. Dat geeft me een basisinkomen en iets meer bescherming dan volledig voor mezelf werken, wat ik prettig vind. Ik kan nu eenmaal niet ontkennen dat ik een chronische ziekte heb, die grillig kan verlopen.
En hoewel dit een hele andere baan is dan die ik eerder had opgezegd en ik hier goed mijn hart in kwijt kan, merk ik wel dat de kans aanwezig is om weer meegezogen te worden in een kantoorcultuur. Een hele dag binnen zitten achter een laptop, lunch achter je bureau eten zodat je een halfuur eerder naar huis kan, een volle mailbox, enz.
Nee, dit is niet meer hoe ik mijn werkende leven wil doorbrengen. Dat gaf mijn lijf ook goed aan na de eerste kantoordag. Ik was niet in harmonie met mezelf op die dag. Hoe zorg ik ervoor dat ik me niet laat meeslepen in die kantoorcultuur en bij mezelf blijf?

Ik word blijer van het buiten zijn met de paarden en op die manier mensen helpen. Gelukkig kan ik dit ook nog steeds, bij diezelfde werkgever en andere opdrachtgevers.
Die zoektocht naar werkgeluk had ook opgeleverd dat ik andere mensen met een chronische aandoening wil helpen d.m.v. paardencoaching. En nu merk ik dat er vooral via andere wegen vragen komen om kinderen en volwassenen te helpen met hele andere problemen. Hartstikke leuk en interessant, maar ik kan niet iedereen helpen. Hoe maak ik die keuze? En hoe kan ik ruimte houden voor de mensen met een chronische aandoening die ik in de eerste plaats wil helpen?

De start van het verdiepende coachtraject dat het vervolg is op het eerdere coachtraject dat ik volgde in mijn sabbatical, kon geen betere timing hebben!
En hoe fijn is het om zelf gecoacht te worden door de paarden en binnen enkele minuten al door ze geraakt te worden omdat je bij je kern komt. En die kern is dat ik mijn gevoel moet volgen, altijd. Dus ook in de antwoorden op bovenstaande vragen en de keuze wie ik kan helpen met paardencoaching vanuit mijn eigen praktijk.

Tijdens de kantoordag deze week ben ik tijdens de lunchpauze lekker gaan wandelen. En in de keuze die ik moest maken wie ik als eerste kan helpen heb ik mijn gevoel gevolgd.
Die keuzes voelen goed en leidt ertoe dat de energie in mijn lijf weer gaat stromen. En dat leidt tot harmonie in mezelf en daarmee tot goede dagen.
Vandaag was zo’n goede dag waarop ik een heerlijke wandeling met mijn paard heb gemaakt. Wandelend naast mijn paard in de natuur voel ik veel meer verbinding met mijn paard dan wanneer ik haar rijd in de natuur. Paarden zijn altijd in harmonie met zichzelf en zullen altijd willen dat er ook harmonie bij jou is. Daarom zijn ze zulke goede coaches.