Het regent dat het giet, het waait en de temperatuur blijft achter. Je zou denken dat de herfst op het punt van beginnen staat, maar het is toch echt zomer. Een echte Hollandse zomer, zoals we die vroeger vaker gehad hebben, hoorde ik de weermannen zeggen. En ik herinner ze me ook wel, die zomervakanties waarbij je vaker binnen zat dan buiten, spelletjes spelend, puzzels makend en boeken lezend. Ik herinner me ook het duffe zondagsgevoel dat ik ervan kreeg.

En nu, nu merk ik iets vergelijkbaars op. Mijn energie is naar een heel laag pitje, mijn lijf is iedere ochtend stijf en stram en soms duurt dat de hele dag, pijntjes spelen op.
Afgelopen week merkte ik zelfs dat mijn beddengoed klam aanvoelde door het vocht. In de zomer slaap ik graag met mijn ramen open, maar door al die regen was het binnen vochtig geworden. Geen wonder dat ik iedere ochtend zo verstijfd wakker word! Nu heb ik de ramen nog op een heel klein kiertje staan, om wel iets van frisse lucht binnen te krijgen, maar minder vocht. Of het helpt, vind ik lastig te zeggen, maar mijn beddengoed voelt niet meer klam aan.
Ik ben hier zo nog niet aan toe. In de zomer kan mijn lijf opladen, energie opdoen, soepel worden, alles om enigszins fit de echte herfst en winter in te gaan.
Het kost me moeite om die fitheid die ik in juni had vast te houden. Eigenlijk kan ik wel zeggen dat het niet gelukt is en ik dat voor een deel kwijt ben. Ik doe mijn best door gezond te blijven eten, te blijven bewegen, maar het kost me allemaal net iets meer energie. Ik slaap veel en voel na het sporten en paardrijden dat mijn lijf moe en pijnlijk is. Dan is de verleiding groot om maar niets meer te doen, te blijven liggen op die bank en nog meer te slapen. Maar dat helpt me in elk geval niet; rust roest. Dus ga ik nog steeds naar mijn vaste sportmomenten in de week en ben ik blij als dat goed gaat, zoals vanmorgen. En ga ik juist paardrijden als ik zo’n duf gevoel heb (mits het droog is, want mijn paard houdt, net als ik, niet van regen 🙂 ).
En mentaal vind ik het ook vermoeiend om dit te ervaren. Ik wil graag meer kunnen doen, maar deze week werd ik weer met de neus op de feiten gedrukt dat dit niet kan met een chronische aandoening.

En ja, we zijn ongetwijfeld verwend geraakt door de warme en droge zomers van afgelopen jaren die door klimaatverandering ons land ook bereikt hebben. Maar ze doen mij wel goed. Dus ik hoop op een lange zonnige nazomer en ga alvast een zonvakantie uitzoeken voor als de herfst/ winter hier echt van start gaat.